E-Księgarnia-
Podeptana godność
8 października 1982 r. Sejm Polskiej Rzeczypospolitej Ludowej, uchwalił ustawę, która delegalizowała wszystkie związki zawodowe istniejące przed 13 grudnia 1981 r.
Tymczasowa Komisja Koordynacyjna NSZZ „Solidarność”, czyli podziemne kierownictwo Związku, wezwała do przeprowadzenia ośmiogodzinnego strajku 10 listopada – w drugą rocznicę rejestracji „Solidarności”.
Ówczesna reżimowa władza komunistyczna, posiadając informacje o przygotowywanych protestach, mimo zwolnienia większości internowanych z ośrodków odosobnienia oraz planów zawieszenia stanu wojennego, postanowiła po raz kolejny w historii PRL użyć munduru wojska polskiego jako ubioru więziennego.
Aby uniemożliwić przeprowadzenie akcji protestacyjnej, wykazy działaczy i sympatyków przekazano do Wojewódzkich Komend Uzupełnienia, w celu przeprowadzenia poboru na obowiązkowe 3 miesięczne ćwiczenia rezerwy.
Powołania były na ogół daleko od domów rodzinnych – na drugim końcu Polski. Wśród powołanych znalazły się osoby z chorobami serca, kręgosłupa, czy dużymi wadami wzroku. Lokowani byli w ciężkich warunkach koszarowych na poligonach, w barakach przerobionych z wagonów lub w namiotach. Byli szykanowani, indoktrynowani, inwigilowani, nazywani kryminalistami, wyrzutkami społecznymi, hołotą i gangreną, którą trzeba leczyć. Poddawani byli częstym rewizjom i konfiskatom. Byli głodni, przemarznięci i pozbawieni opieki lekarskiej. Kierowano ich do bezsensownych i bezużytecznych w warunkach zimowych prac poligonowych i saperskich. Oficerom odmówiono wydania oznaczeń stopni, a wszystkim powołanym nie wydano broni. Kadrze w jednostkach wojskowych przekazywano informację, że powołane osoby to element kryminalny, degeneraci i narkomani.
Podeprana godność - film
Podeptana godność - broszura
Podeprana godność - wystawa
