E-Księgarnia-
1280x720
Jak wyglądało centrum Warszawy z początków XX wieku? Jakie było życie kulturalne i towarzyskie stolicy? Znane i mniej znane rody warszawskie?
Zapraszamy na fanpage Facebook @IPN.Szczecin oraz YouTube IPNtvPL na dyskusję wokół książki: Leon Babiński „Warszawa wieku mego”.
Historię Leona Babińskiego i „jego” Warszawy przybliżają uczestnicy dyskusji:
- prof. Janusz Faryś – Akademia im Jakuba z Paradyża w Gorzowie Wielkopolskim
- prof. Henryk Walczak – Uniwersytet Szczeciński
Dyskusję będzie moderował:
- dr hab. Sebastian Ligarski, Oddziałowe Biuro Badań Historycznych IPN w Szczecinie
Retransmisja
Zapowiedź
O książce
Leon Babiński przybliżył w swoich pamiętnikach znane i mniej znane rody warszawskie, ich pochodzenie, koligacje, wykształcenie, zainteresowania kulturalne, majątek.
Dzieje dawnej Warszawy z wielkim sentymentem wspominają pamiętnikarze, ogromna jest literatura przedmiotu. Każda kolejna książka stanowi wkład do poznania historii tego niezwykłego miasta. W roku 1945 dokonał się w Polsce istotny przełom, nastała nowa epoka, zerwana została łączność z okresem międzywojennym. Nowa władza przywieziona w taborach wojsk radzieckich stopniowo marginalizowała stare elity, wprowadzała nowy ład i porządek prawny. Szczególnie boleśnie odczuli to warszawiacy, którzy do dziś nie potrafią się uporać z dekretami wydanymi przez Bolesława Bieruta, pozbawiającymi ich nieruchomości miejskich. Mimo wszystkich przeciwności społeczeństwo i jego elity włączyły się do odbudowy zniszczonego kraju i jego stolicy, taka była powinność, tak nakazywał patriotyzm. W zniszczonej Warszawie warunki mieszkaniowe były tragiczne. Część mieszkańców rozpierzchła się po Polsce, wypełniała zapotrzebowanie kadrowe i znajdowała znośne warunki mieszkaniowe. Wyjeżdżający liczyli na rychły powrót do stolicy, jednak zwykle pozostali w nowych miejscach zamieszkania. Trwały był jedynie sentyment do Warszawy. Umiłowanie rodzinnego, stołecznego miasta przebija z wielu wspomnień. Szczególnie widoczne jest u Leona Babińskiego, uczonego, dyplomaty, varsavianisty, który pozostawił trzy tomy wspomnień. W tomie, I w pełni poświęconym Warszawie, z pietyzmem, podbudowanym fenomenalną pamięcią, odtworzył centrum miasta z początków XX wieku, z pewnymi odniesieniami do czasów międzywojennych. Opisał kolejne kamienice i pałace oraz ich mieszkańców.
