O Sonnenburgu
Ciężkie więzienie karne w Sonnenburgu powstało w latach 1832–1833. W latach 1846-1847 byli tu więzieni m.in. polscy działacze niepodległościowi, związani z powstaniem wielkopolskim 1846 roku. W 1933 r. otwarto tu jeden z pierwszych obozów koncentracyjnych dla więźniów politycznych, którzy trafili tam po podpaleniu Reichstagu. Po roku działalności obóz został rozwiązany i przekształcony ponownie w więzienie. Od 1942 r. do Zuchthaus Sonnenburg zaczęli napływać zatrzymani i osadzeni na skutek przeprowadzonej przez Gestapo operacji o kryptonimie „Noc i Mgła” („Nacht und Nebel”). Była ona skierowana wobec przeciwników narodowego socjalizmu z Europie Zachodniej i z krajów skandynawskich. W ramach akcji w latach 1942–1944 skazano około 7 tys. więźniów, z czego około 1,5 tys. trafiło właśnie do Sonnenburga. W nocy z 30 na 31 stycznia 1945 r. w Sonnenburgu żołnierze SS rozstrzelali ok. 819 więźniów różnej narodowości. Egzekucję miały przeżyć 4 osoby. Po II Wojnie Światowej budynki więzienia rozebrano, zachowując jedynie miejsce rozstrzelań, zwane Ścianą Śmierci.