E-Księgarnia-
1980x1080
Aleksander "Olo" Rostocki należał do nowej szkoły polskiego "malarstwa ulicznego" gdzie protest stawał się sztuką. Działalność Tomasza Sikorskiego, Jacka "Ponton" Jankowskiego, czy Ola przebijała się przez wszechogarniającą szarość PRL, tak dotkliwą szczególnie w schyłkowym czasie komunistycznej dyktatury.
W drugiej połowie lat 80. graffiti stało się wspólnym językiem protestu, zarówno opozycji politycznej, jak i młodzieży alternatywnej. Szablony odbijali m.in. młodzi artyści, uczestnicy Ruchu Wolność i Pokój, Pomarańczowej Alternatywy, Federacji Młodzieży Walczącej, aktywiści ruchów ekologicznych i anarchistycznych oraz niezależnej sceny muzycznej. Do spopularyzowania tej formy przyczynili się w znacznym stopniu artyści z wrocławskiej Grupy LuXus, którzy przy okazji wystaw w różnych częściach Polski organizowali warsztaty z tworzenia graffiti. Niektóre szablony kopiowano na murach w całym kraju, wśród nich największą popularność zdobyły „Red Culture” (Jacek "Ponton" Jankowski), „Uwaga Podmiot” (Alexander Sikora lider Galerii "Nie Galeria"), czy wizerunek Włodzimierza Lenina z irokezem opatrzony cytatem z W.I. Lenina „Jeśli młodzież przestanie być rewolucyjna, to źle to wróży i młodzieży, i rewolucji” (Dariusz Paczkowski). Najbardziej znani twórcy graffiti to m.in. Ewa Ciepielewska, Elżbieta "Elda" Dyda, Grzegorz "Patyczak" Kmita, Krzysztof "Zbowid" Kraśnik, Andrzej "Egon Fietke" Miastkowski, Aleksander "Olo" Rostocki, Rafał "Towarzystwo Malarzy Pokojowych" (TMP) Grunt, Adam "Becon" Jankowski, Krzysztof Raczyński, Wojciech Koronkiewicz. Graffiti tej fali występowało przeciwko ustrojowi komunistycznemu i jego absurdom. Wygasło na pocz. l. 90.
Rozmowa w Przystanku Historia
Graffiti a PRL