Instytut Pamięci Narodowej Dyplomacja RFN wobec stanu wojennego - źródła niekoniecznie dyplomatyczne - Aktualności -

Fragmenty wstępu do publikacji:

"Czterdziesta rocznica wprowadzenia stanu wojennego w naturalny sposób przyczyniła się do ponownego umieszczenia w przestrzeni publicznej zdarzeń, opinii i symboli związanych z tym właśnie, jednym z najtrudniejszych, momentów w historii politycznej PRL. W tym kontekście będą dominowały elementy związane z sytuacją wewnętrzną. Dni i tygodnie, które nastąpiły bezpośrednio po 13 grudnia 1981 r. kojarzą się głównie z telewizyjnym przemówieniem generała Wojciecha Jaruzelskiego, tudzież tragicznymi wydarzeniami, takimi jak masakra w kopalni "Wujek". Do pewnego stopnia, kulturę pamięci tego okresu zdeterminuje także język. Symbolicznym odzwierciedleniem tegoż staną się choćby zwroty mówiące o "wojnie polsko-jaruzelskiej", które to utrwalił w tytule swojej monografii prof. Andrzej Paczkowski.

(...)

Polityka RFN wobec Polski ukształtowała się pod koniec lat sześćdziesiątych XX w. Opierała się na założeniu, iż odmienne od siebie dwa główne bloki polityczne, tj. Układ Warszawski i NATO, będą trwały przez kolejne dekady. A zatem, miast wrogości, należało dążyć do powolnego i wyjątkowo ostrożnego postępu w rozwoju wzajemnych kontaktów: gospodarczych, politycznych, społecznych. Już w 1989 r., o owym procesie tzw. polityki wschodniej RFN przypomniał, odbierając nagrodę niemieckich księgarzy Vaclav Havel. Dodał wówczas nie bez złości, iż niemieckie słowo określające ową politykę tj. Ostpolitik, bywało niekiedy "wspaniale dwuznaczne". Przyszły prezydent Czechosłowacji, w niezamierzony sposób streścił tym samym podstawowy instrument działania dyplomacji w trakcie realizowania polityki wchodniej."